O elemento árabe en galego (II)
Contido principal do artigo
Resumo
A influencia do árabe sobre o galego é unha das cuestións pendentes da lingüística galega actual. Tense pensado a miúdo que o árabe non tivo influencia ningunha sobre o galego, mais isto é falso. Ducias de topónimos árabes están presentes por todo o dominio galego. Doutra banda, o galego posúe os seus proprios empréstimos árabes, diferentes dos que se achan nas linguas veciñas. Porén, debe entenderse que a presenza destes arabismos en galego é debida a un complexo proceso onde os mozárabes desempeñaron un papel fundamental.
Palabras clave:
Descargas
Métricas
Detalles do artigo
Citas
Alonso, A. (1947): “Árabe -st- esp -ç-, español -st- árabe ch-” [reimpreso en Estudios Lingüísticos, Gredos : Madrid, 1967], Publications of the Modern Association of America, 62: 325-338 Alonso, A. (1957): “Las correspondencias árabigo-españolas en los sistemas de sibilantes”, Revista de Filología Hispánica, 8: 12-76.
Cintra, L.F. (1983): Estudos de Dialectologia Portuguesa (Lisboa: Sá da Costa).
Corominas, J (1987): Breve diccionario etimológico de la lengua castellana (Madrid: Gredos).
Corral Díaz, E. (2000): “As cantigas de amigo”, en Brea, M. (coord.): Galicia: Literatura. Tomo I. A Literatura Medieval: 118-121 (A Coruña: Hércules de Edicións).
Corrientes, F. (1966): “Hacia una revisión de los arabismos y otras voces con étimos del romance andalusí o lenguas medio-orientales en el Diccionario de la Real Academia Española”, Boletín de la Real Academia Española, 86: 55-18.
Corrientes, F. (1977): A Grammatical Sketch of the Spanish Arabic Dialect Bundle (Madrid: Instituto Hispano Árabe de Cultura).
Corrientes, F. (1999): Diccionario de arabismos y voces afines en iberorromance (Madrid: Gredos).
Cunha Serra, P. (1967): Contribuição Topo-antroponímica para o Estudo do Povoamento do Noroeste Peninsular (Lisboa: Publicações do Centro de Estudos Filológicos).
Eguilaz, L. (1886) [reimpresión, Madrid, Atlas, 1974]: Glosario etimológico de las palabras españolas (castellanas, catalanas, gallegas, mallorquinas, portuguesas, valencianas y bascongadas) de origen oriental (árabe, hebreo, malayo, persa y turco) (Granada: La Libertad).
Frías Conde, F. X. (2000): “Algunos paralelismos evolutivos entre el árabe vulgar y las lenguas románicas”, Ianua, 1. http://www.iaga.com/ianua/araborromanico.htm
Galmés Fuentes, A. (1983): Dialectología mozárabe (Madrid: Gredos).
Iordanu, I. / Manoliu M. (1989): Manual de Lingüística Románica. Vol II. (Gredos: Madrid).
Lanciani, G. / Tavani, G. (1993): Dicionário da Literatura Medieval Galega e Portuguesa (Lisboa: Caminho).
Lapesa, R. (1984): Historia de la Lengua Española (Madrid: Gredos).
Machado, J.P. (1991): Vocabulário Português de Origem Árabe (Lisboa: Notícias).
Maíllo Salgado, F. (1983) Los arabismos del castellano en la Baja Edad Media (Consideraciones históricas y filológicas) (Salamanca: Universidad de Salamanca).
Menéndez Pidal, R. (1950): Manual de Gramática Histórica Española (Madrid: Espasa-Calpe).
Neto, S. da Silva (1992): História da Língua Portuguesa (Presença: Rio de Janeiro).
Noll, V. (1996): “Der arabische Artikel al und das Iberoromanische”, Romania arabica. Festschrift für Reinholdt Kontzi zum 70 Geburstag, 299-313 (Tübingen: Narr).
Sabbagh, M. (1932): Diccionario arábigo-español (México).
Salomonski, E. (1944): Funciones formativas del prefijo a-, estudiadas en el castellano antiguo (Zúrich) [reseñada por Eva Seifert, Vox Romanica, 10: 306-309).
Solá-Solé, J. M. (1968): “El artículo al- en los arabismos del iberorrománico”, Revue de Philologie, 21, 275-278.
Vasconcelos, C. Michaëlis de (1946): Lições de Filologia Portuguesa (Lisboa).