Aprender fabricando juguetes. Recorrido hacia una experiencia de educar para la paz fuera de la escuela en Argentina

Resumo

A tradición pacifista do movemento xudeo progresista  internacional consolidado en París en 1937 e particularmente do arxentino, desde 1941, é unha marca fundacional que persiste. A alternancia entre democracias e ditaduras non foron obstáculo para que aínda con restricións, as actividades recreativas destinadas a nenas, nenos e adolescentes tivesen sempre un compoñente solidario e internacionalista, recoñecendo o potencial social da infancia e un modo particular de entender as relacións entre as persoas e tamén coa realidade. En 1975, mentres a democracia do segundo peronismo era atacada por forzas paramilitares, expandíase o Plan Cóndor. Chile e Uruguai, moi próximos territorialmente, vivían en ditadura. A proximidade xeográfica e as diferenzas dos tempos dos golpes de estado fixeron que Arxentina se convertese en refuxio de exiliados e en espazo de xeración de accións solidarias e de resistencia. Nese contexto reuníronse por dous días, nenos e nenas de entre 10 e 12 anos para fabricar xoguetes que foron enviados a pares coas súas nais presas ou clandestinas. Tamén se produciron murais e esculturas tematizadas, á vez que se ensaiaban modos de autoxestión democrática de convivencia, como unha particular forma de intervir e analizar os feitos que os rodeaban.