As crianças e a guerra, pela voz de um pedagogo da Escola Nova em Portugal

Resumo

António de Sena Faria de Vasconcelos (1880-1939) é un pedagogo portugués e preeminente educador representante da Escola Nova en Portugal. Destacouse no desenvolvemento do pensamento pedagóxico contemporáneo, a partir da súa actuación na Universidade Nova de Bruxelas e coa creación dunha escola en Bierges-Lles-Wavre – experiencia que quedou eternizada especialmente en "Unha escola nova en Bélxica", publicado en 1915. Tras o inicio da Primeira Guerra, o autor dirixirase Xenebra, pasando a integrar o equipo que compuña na época o Instituto Jean-Jacques Rousseau. O artigo aquí presentado versa sobre unha conferencia pronunciada en Suíza en abril de 1915, tras a publicación de "Unha escola nova en Bélxica". O obxectivo do traballo é valorar a correlación entre a situación da infancia e a realidade da guerra, desvelando en simultáneo a comprensión da concepción de infancia que dirixía o pensamento de Faria de Vasconcelos. A metodoloxía para abordar o tema consiste nunha análise do texto "Les enfants et la guerre", en diálogo co pensamento psicopedagógico vixente na época. O desenvolvemento do contido do artigo incidirá na verificación da relación da infancia coa guerra que, segundo Faria de Vasconcelos, era de pavor e de fascinación.  Pártese da orixinalidade da referida publicación para reflexionar sobre as cuestións da infancia, así como para problematizar o concepto de guerra. Como reflexións finais, constátase a coherencia entre os principios da Escola Nova e ese tratamento inaudito do vínculo entre o neno e a guerra.