Fundamentos teóricos e metodolóxicos para un estudo lexicográfico do verbo asquear
Contido principal do artigo
Resumo
O obxectivo do presente artigo é por de manifesto as especiais características semántico-sintácticas do verbo español asquear, entre as que cómpre destacar a súa bifocalidade, é dicir, as súas posibilidades adlativa (“Alguien asqueó un alimento”) e ablativa (“Un alimento asqueó a alguien”), posibilidades que poden dar lugar a oposicións léxicas no caso de preguntar-responder, ou comprar-vender, pero non no de asquear; trátase, en realidade, de variantes do mesmo significado. O estudo aquí realizado sirve, ademáis, de base para a proposta do correspondente artigo lexicográfico do Diccionario Coruña de la lengua actual (DCLEA).
Palabras clave:
Descargas
Detalles do artigo
Citas
Coseriu, E. (1977): Principios de semántica estructural, Madrid, Gredos.
[DEA]= Seco, M., O DE Andrés y G. Ramos (1999): Diccionario del español actual, Madrid, Aguilar.
[DRAE]= Real Academia Española (2001): Diccionario de la lengua española, Madrid, Espasa-Calpe.
[DUE]= Moliner, M. (1998): Diccionario de uso del español, Madrid, Gredos.
García Hernández, B. (1980): Semántica estructural y lexemática del verbo, Reus, Ediciones Avesta.
García Hernández, B. (1998): “Clases semánticas y modificación prefijal en la estructura de campo”, en G. Wotjak, coord, Teoría del campo y semántica léxica, Frankfurt am Main, Peter Lang, pp. 29-48.
Porto Dapena, J. A. (1980): Elementos de Lexicografía: El Diccionario de construcción y régimen de R. J. Cuervo, Bogotá, Instituto Caro y Cuervo.
Porto Dapena, J. A. (2002a): Manual de técnica lexicográfica, Madrid, Arco/Libros.
Porto Dapena, J. A. (2002b): “La estructura actancial como criterio separador de acepciones en el artículo lexicográfico”, en I. Pérez Pascual y M. Campos Souto, eds., Cuestiones de Lexicografía, Lugo, TrisTram, pp. 171-190.