Dous modelos pedagóxicos con e na natureza

Os exploradores de España e o frente de Xuventudes

Resumo

Este artigo analiza a aparición dos campamentos xuvenís, un dos novos mecanismos de intervención pedagóxica non formal, nos cales se plasmaron os cambios do rol social experimentado pola mocidade nas sociedades europeas durante as primeiras décadas do século XX. Aínda que o contacto coa natureza resultaba innovador, houbo diversos modelos de aplicación con orientación dispar. Este traballo céntrase nas dúas máis relevantes que se deron na España da primeira metade do século XX. O primeiro posto en marcha polos Exploradores de España, a organización que introduciu o escultismo no noso país. O segundo exposto pola Fronte de Mocidades, a entidade responsable da política de mocidade durante o franquismo. Tras un estudo dos seus principais características e do discurso en que se sustentaban, concluímos que o primeiro desenvolveu un programa formativo coa natureza, no cal se poden identificar interesantes elementos conservacionistas, mentres que na proposta falanxista, o campamento foi máis ben un medio na natureza para inculcar o ideario nacional-sindicalista.